Mahmoud ve Saqrah, her ikisi de Suriyeli mülteciler, birçok yerinden edilmiş ailenin tanımlayıcı özellikleri olan dayanıklılık ve sarsılmaz inancı sembolize ediyorlar. Sürgün yıllarına ve karşılaştıkları büyük zorluklara rağmen, özellikle kutsal Ramazan ayında değer verdikleri geleneklerini sürdürmeye devam ediyorlar.

Mahmoud, “Geleneklerimiz çok güzel. Eğer Ramazan’da birisiyle karşılaşırsam, tabii ki, onu iftara davet ederim,” diyor. Bu sözleri, zorluklara rağmen cömertlik ve misafirperverlik ruhunu vurguluyor.

Saqrah ise, “Keşke bir değil, iki ay Ramazan olsaydı,” diyor. Onlar gibi aileler için bu yıl Ramazan’a hazırlanmak özellikle zor, yoksulluk ve yükselen fiyatlar, ihtiyaç duyulan temel şeyleri karşılamayı zorlaştırıyor. Yine de, inançları güçlü kalmaya devam ediyor. “İçten bir şekilde Allah’ın iradesine göre oruç tutuyoruz ve Allah’ın bize sunduğuyla iftar ediyoruz,” diyor Saqrah ve devam ediyor: “Domates ve soğan bile alırsak, Allah’a şükrediyoruz.”

Hayat, Mahmoud ve Saqrah için giderek zorlaşıyor; artan kiralar ve sınırlı tıbbi erişim günlük mücadelelerini yönetmelerini zorlaştırıyor. Bu zorluklara rağmen, UNHCR tarafından sağlanan yardımlarda teselli buluyorlar ve aldıkları destek için minnettarlar. Savaşın sona ermesini bekleseler de, kendi zorlukları içinde bile ihtiyaç sahipleriyle Ramazan sofralarını paylaşmaya devam ediyorlar.

Mart 2024 itibarıyla, Suriye krizi on dördüncü yılına girdi ve -2023’e göre %9’luk bir artışla- 16.7 milyon insan insani yardıma ihtiyaç duyuyor. Bölgesel gerilimler ve kötüleşen ekonomik koşullar, güvenlik durumunu daha da istikrarsızlaştırarak savunmasız nüfusların ihtiyaçlarını artırdı. Buna yanıt olarak, UNHCR, mültecilere, sığınmacılara, yerinden edilmiş kişilere, geri dönenlere, vatansız bireylere ve ev sahibi topluluklara koruma ve yardım sağlamaya kararlı ve yardıma en çok ihtiyaç duyanlara öncelik vermektedir.

Lübnan, kişi başına en fazla mülteci barındıran ülke olup, 1.5 milyon Suriyeli mülteci ve 11.411 diğer milliyetlerden mülteci barındırmaktadır. COVID-19 pandemisi, Beyrut patlaması ve Lübnan’a sıçrayan son Gazze durumu gibi sosyo-ekonomik gerilemeler, her on Suriyeli mülteciden dokuzunun temel ihtiyaçlarını karşılamak için insani yardıma bağımlı kalmasına neden olmuştur.